Een goede TDS-waarde voor drinkwater ligt tussen 50 en 150 ppm (parts per million). Deze waarde geeft aan hoeveel opgeloste stoffen zoals mineralen en zouten in het water aanwezig zijn. Water met een TDS-waarde binnen dit bereik bevat voldoende mineralen voor een aangename smaak en gezondheidsvoordelen, zonder dat er sprake is van schadelijke concentraties. Een TDS meter helpt je deze waarde thuis eenvoudig te meten en te monitoren.
Wat betekent TDS in drinkwater precies?
TDS staat voor Total Dissolved Solids, oftewel het totaal aan opgeloste vaste stoffen in water. Deze waarde omvat alle mineralen, zouten, metalen en andere substanties die in het water zijn opgelost. Denk hierbij aan calcium, magnesium, natrium, kalium, chloriden, sulfaten en bicarbonaten. Ook minder gewenste stoffen zoals nitraten, zware metalen en organische verbindingen dragen bij aan de totale TDS-waarde.
De TDS-waarde wordt uitgedrukt in ppm (parts per million) of mg/l (milligram per liter). Een TDS meter meet de elektrische geleidbaarheid van water, omdat opgeloste stoffen het water beter geleidend maken. Hoe meer opgeloste stoffen, hoe hoger de geleidbaarheid en dus de TDS-waarde.
TDS-metingen zijn relevant voor waterkwaliteit omdat ze een eerste indicatie geven van de zuiverheid van het water. Hoewel een TDS-meting niet aangeeft welke specifieke stoffen aanwezig zijn, geeft het wel inzicht in de totale hoeveelheid opgeloste substanties. Dit maakt het een waardevol hulpmiddel om de algemene waterkwaliteit te beoordelen en veranderingen in de tijd te monitoren.
Welke TDS-waarde is ideaal voor dagelijks drinkwater?
Voor dagelijks drinkwater wordt een TDS-waarde tussen 50 en 150 ppm als ideaal beschouwd. De Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) hanteert richtlijnen waarbij water met een TDS-waarde onder 300 ppm uitstekend is, tussen 300-600 ppm goed, tussen 600-900 ppm redelijk, en boven 900 ppm slecht voor consumptie.
Water met een TDS-waarde onder 50 ppm kan als te zacht worden ervaren en mist mogelijk essentiële mineralen zoals calcium en magnesium die belangrijk zijn voor je gezondheid. Dit water smaakt vaak vlak of zelfs licht zuur. Aan de andere kant kan water met een TDS-waarde boven 150 ppm een brakke of metaalachtige smaak hebben, afhankelijk van de specifieke opgeloste stoffen.
De optimale balans ligt dus in het bereik van 50-150 ppm, waarbij het water voldoende mineralen bevat voor:
- Een aangename, frisse smaak
- Ondersteuning van lichaamsfuncties
- Goede hydratatie
- Behoud van elektrolytenbalans
Het is belangrijk om te onthouden dat de TDS-waarde alleen niet alles zegt over waterkwaliteit. Ook de aard van de opgeloste stoffen is van belang. Daarom is het verstandig om naast TDS-metingen ook andere waterkwaliteitsparameters te overwegen.
Hoe meet je de TDS-waarde van je kraanwater thuis?
Het meten van de TDS-waarde thuis is eenvoudig met een digitale TDS meter. Volg deze stappen voor een accurate meting:
- Verwijder de beschermkap van de TDS meter
- Spoel de elektroden af met schoon water
- Vul een schoon glas met het te testen water
- Schakel de meter in en dompel de elektroden ongeveer 5 cm in het water
- Roer voorzichtig om luchtbellen te verwijderen
- Wacht tot de waarde op het display stabiliseert (meestal binnen 10 seconden)
- Lees de waarde af in ppm of mg/l
Voor betrouwbare metingen is het belangrijk om je TDS meter regelmatig te kalibreren. Dit doe je met een kalibratievloeistof met een bekende TDS-waarde. De meeste meters hebben een automatische temperatuurcompensatie, omdat temperatuur de geleidbaarheid beïnvloedt.
Praktische tips voor onderhoud van je meetapparatuur:
- Spoel de elektroden na elk gebruik met gedestilleerd water
- Bewaar de meter met de beschermkap erop
- Vervang de batterijen tijdig voor consistente metingen
- Kalibreer minimaal eens per maand bij regelmatig gebruik
Waarom verschilt de TDS-waarde per watertype en locatie?
TDS-waardes variëren aanzienlijk door verschillende factoren. Geologische omstandigheden spelen een cruciale rol: water dat door kalkrijke bodems stroomt, neemt meer mineralen op dan water uit granietachtige gebieden. In Nederland zien we grote regionale verschillen, waarbij gebieden met klei- en veengronden vaak hogere TDS-waardes vertonen dan zandgronden.
De waterbron heeft ook grote invloed op de TDS-waarde. Grondwater heeft meestal hogere TDS-waardes (150-500 ppm) door het lange contact met mineralen in de bodem. Oppervlaktewater uit rivieren en meren heeft vaak lagere waardes (50-250 ppm), maar kan meer organische stoffen bevatten. Regenwater heeft de laagste TDS-waarde (5-20 ppm) omdat het gedestilleerd is door verdamping.
| Watertype | Typische TDS-waarde (ppm) | Kenmerken |
|---|---|---|
| Regenwater | 5-20 | Zeer zacht, weinig mineralen |
| Gefilterd water (RO) | 10-50 | Zeer zuiver, mineraalarm |
| Kraanwater Nederland | 100-400 | Varieert per regio |
| Bronwater | 150-500 | Rijk aan mineralen |
De leidinginfrastructuur beïnvloedt eveneens de TDS-waarde. Oude leidingen kunnen corrosieproducten afgeven, terwijl nieuwe kunststof leidingen minder invloed hebben. Ook de behandeling door waterbedrijven, zoals ontharding of remineralisatie, verandert de TDS-waarde van het water dat bij je thuis uit de kraan komt.
Wanneer is waterfiltratie nodig bij afwijkende TDS-waardes?
Waterfiltratie wordt aanbevolen wanneer de TDS-waarde structureel boven 500 ppm ligt of wanneer specifieke schadelijke stoffen aanwezig zijn, ongeacht de totale TDS-waarde. Bij waardes boven 1000 ppm is filtratie sterk aan te raden vanwege mogelijke gezondheidsrisico's en onaangename smaak.
Symptomen die wijzen op de noodzaak van waterfiltratie zijn:
- Brakke of metaalachtige smaak
- Zichtbare aanslag op sanitair en apparaten
- Verkleuring van het water
- Huidirritatie na douchen
- Snelle kalkaanslag in waterkokers
Omgekeerde osmose is de meest effectieve methode om hoge TDS-waardes te verlagen. Deze technologie verwijdert tot 99% van alle opgeloste stoffen, inclusief schadelijke substanties zoals PFAS, medicijnresten en zware metalen. Het resultaat is water met een TDS-waarde tussen 10-50 ppm, waaraan vervolgens gezonde mineralen kunnen worden toegevoegd via remineralisatie.
Andere filtratiemethoden en hun effectiviteit:
- Actief koolfilters: verbeteren smaak en geur, maar verlagen TDS nauwelijks
- Ionenwisselaars: effectief voor specifieke ionen, maar niet voor totale TDS-verlaging
- Destillatie: zeer effectief, maar energie-intensief
- Omgekeerde osmose: meest complete oplossing voor TDS-verlaging
Belangrijke overwegingen bij TDS-waardes en waterkwaliteit
Voor verschillende toepassingen gelden verschillende optimale TDS-bereiken. Drinkwater functioneert het best tussen 50-150 ppm, terwijl voor aquaria of specifieke industriële toepassingen andere waardes gewenst zijn. Voor het bereiden van thee en koffie is water met een TDS-waarde rond 100 ppm ideaal, omdat dit de smaak optimaal tot zijn recht laat komen.
Praktische adviezen voor het monitoren van waterkwaliteit thuis:
- Meet maandelijks de TDS-waarde van je kraanwater
- Houd een logboek bij van de metingen om trends te ontdekken
- Test ook het water na filtratie om de effectiviteit te controleren
- Vergelijk metingen op verschillende tijdstippen van de dag
Het belang van regelmatige metingen met een TDS meter kan niet genoeg benadrukt worden. Waterkwaliteit kan fluctueren door seizoensinvloeden, werkzaamheden aan het leidingnet of veranderingen in de waterbron. Door consistent te meten, kun je tijdig ingrijpen wanneer de waterkwaliteit afwijkt van het gewenste niveau.
Investeren in goede waterfiltersystemen voor thuis zorgt niet alleen voor een constante, optimale TDS-waarde, maar ook voor de verwijdering van specifieke schadelijke stoffen die een TDS-meting niet kan detecteren. Moderne systemen met omgekeerde osmose technologie bieden de zekerheid van zuiver, gezond drinkwater, ongeacht de kwaliteit van het bronwater. Met de juiste apparatuur en regelmatige monitoring geniet je elke dag van water van de hoogste kwaliteit, rechtstreeks uit je eigen kraan.
